madalas, naroon akong animo'y nakikinig
sa mga usapang tila sa puso'y nang-uusig
mabuti pang talakayin ang pusong umiibig
kaysa mga usapang ang puso mo'y manginginig
oo nga't nilalayuan ko ang mga emosyon
ayokong makaramdam ng iyakang bumabaon
sa kaibuturan na di na ako makabangon
baka walang makapitan ay mahulog sa balon
sisisirin ko man ang malalim na karagatan
o tatawirin ang pito o walong kabundukan
lahat ay gagawin, huwag lang usapang iyakan
aba'y asahan mo agad iyon ay iiwasan
baka di makatulog, madala sa panaginip
at sa mga gagawin, sa puso na'y halukipkip
matapilok pa sa daan dahil sa kaiisip
mga kataga'y di mabigkas, walang kahulilip
pinatigas man ng karanasan ang pusong bato
subalit sa sermon at luha'y lumalayo ako
iyan nga ang sa kalooban ko'y dumi-demonyo
di maharap ang emosyon, buti pa ang delubyo
mababaw ba ang luha kong basta na lang iiyak
na sa biruan man ay di basta mapahalakhak
subalit hindi, handa akong gapangin ang lusak
upang kapwa'y maipagtanggol at di mapahamak
kung ako'y luluha, tiyak itatago lang iyon
kahit sa harapan ako'y tila astig na maton
pag may nakakaiyak, asahang lalayo roon
upang di basta bumagsak at agad makabangon
- gregoriovbituinjr.
11.03.2021
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento